Nadczynność tarczycy - objawy, rodzaje, diagnostyka

Problemy z nadczynnością tarczycy dotyczą ok. 2% dorosłych osób w Polsce. Częściej – nawet 5-krotnie – borykają się z nimi kobiety. Nadczynność tarczycy może pojawiać się również u dzieci, choć jej występowanie w tej grupie jest około 20 razy rzadsze niż u osób dorosłych. Poznaj symptomy, które mogą świadczyć o nadczynności tarczycy oraz najczęstsze przyczyny takiego stanu.

Co to jest nadczynność tarczycy?

Hipertyreoza (nadczynność tarczycy) jest zespołem objawów spowodowanych nadmiernym wytwarzaniem, a także uwalnianiem hormonów tarczycy do krwioobiegu. Konsekwencją tego stanu może być występowanie licznych, zaburzających prawidłowe funkcjonowanie objawów, z których niektóre mogą stanowić bezpośrednie zagrożenia dla zdrowia i życia człowieka.

Objawy nadczynności tarczycy

Symptomy hipertyreozy dotyczą wielu aspektów funkcjonowania naszego organizmu, m.in.: układu nerwowo-mięśniowego, układu krążenia, metabolizmu, układu pokarmowego, a także skóry, włosów i paznokci. 
U pacjentów z nadczynnością tarczycy obserwowane są takie objawy jak:

  • drażliwość, niepokój,
  • trudności w koncentracji,    
  • bezsenność,
  • drżenie rąk,    
  • osłabienie siły mięśniowej,
  • zaburzenia rytmu serca (szybsze bicie serca, kołatanie),  
  • spadek masy ciała pomimo prawidłowego apetytu i braku diety odchudzającej,   
  • częste niż dotychczas wypróżnienia, a nawet biegunki,   
  • uczucie gorąca,  
  • zwiększona potliwość,    
  • większa wilgotność skóry, która jest także ciepła i gładka,  
  • wypadanie włosów, 
  • zły stan paznokci,
  • łzawienie, pieczenie, wytrzeszcz oczu (w zaawansowanych przypadkach problemy ze wzrokiem - charakterystyczne dla choroby Gravesa-Basedowa).  

Przyczyny nadczynności tarczycy

Do najczęstszych przyczyn nadczynności tarczycy zalicza się:

  • chorobę Gravesa-Basedowa,   
  • wole guzkowe nadczynne,    
  • guzek autonomicznego tarczycy,    
  • zapalenia tarczycy,  
  • nadmierną podaż jodu (leki, jodowe kontrastowe środki radiologiczne),
  • przyjmowanie zbyt dużych dawek hormonów w trakcie leczenia niedoczynności tarczyc.

Nadczynność tarczycy – rodzaje

Nadczynność tarczycy może podzielić w zależności od stopnia nasilenia choroby na:

  • Subkliniczną – charakteryzująca się prawidłowym stężeniem wolnych hormonów tarczycy (fT3 i fT4), ale obniżonym stężeniem TSH. Objawy w przypadku subklinicznej niedoczynności tarczycy mogą nie występować lub być słabo wyrażone, 
  • Jawną (pierwotną) – charakteryzująca się podwyższonym stężeniem wolnych hormonów tarczycy (fT3 i fT4) oraz obniżonym stężeniem TSH. Objawy klinicznie są wyraźne zaznaczone, a w skrajnych przypadkach, po zadziałaniu dodatkowego czynnika wyzwalającego, może rozwinąć się zagrażający życiu stan zwanym przełomem hipermetabolicznym.

Diagnostyka nadczynności tarczycy

W przypadku podejrzenia nadczynności tarczycy należy w pierwszej kolejności wykonać badanie TSH, najlepiej równocześnie z fT3 i fT4. 

Po potwierdzeniu zaburzeń w oznaczanych parametrach celem diagnostyki przyczyny tego stanu należy wykonać USG tarczycy, oznaczenie poziomu przeciwciał TRAb (+/- anty-TPO, anty-TG) oraz rozważyć wskazania do wykonania scyntygrafii tarczycy.
W przypadku podejrzenia zapalenia tarczycy dodatkowo należy wykonać morfologię krwi oraz CRP.

Kup interpretację swojego wyniku badania

Otrzymałeś nieprawidłowy wynik badania laboratoryjnego i potrzebujesz jego interpretacji? Teraz dzięki BloodLab możesz szybko uzyskać jego interpretację online.

Kup interpretację
Udostępnij