Nadczynność tarczycy - objawy, rodzaje, diagnostyka
Problemy z nadczynnością tarczycy dotyczą ok. 2% dorosłych osób w Polsce. Częściej – nawet 5-krotnie – borykają się z nimi kobiety. Nadczynność tarczycy może pojawiać się również u dzieci, choć jej występowanie w tej grupie jest około 20 razy rzadsze niż u osób dorosłych. Poznaj symptomy, które mogą świadczyć o nadczynności tarczycy oraz najczęstsze przyczyny takiego stanu.
Co to jest nadczynność tarczycy?
Hipertyreoza (nadczynność tarczycy) jest zespołem objawów spowodowanych nadmiernym wytwarzaniem, a także uwalnianiem hormonów tarczycy do krwioobiegu. Konsekwencją tego stanu może być występowanie licznych, zaburzających prawidłowe funkcjonowanie objawów, z których niektóre mogą stanowić bezpośrednie zagrożenia dla zdrowia i życia człowieka.
Objawy nadczynności tarczycy
Symptomy hipertyreozy dotyczą wielu aspektów funkcjonowania naszego organizmu, m.in.: układu nerwowo-mięśniowego, układu krążenia, metabolizmu, układu pokarmowego, a także skóry, włosów i paznokci.
U pacjentów z nadczynnością tarczycy obserwowane są takie objawy jak:
- drażliwość, niepokój,
- trudności w koncentracji,
- bezsenność,
- drżenie rąk,
- osłabienie siły mięśniowej,
- zaburzenia rytmu serca (szybsze bicie serca, kołatanie),
- spadek masy ciała pomimo prawidłowego apetytu i braku diety odchudzającej,
- częste niż dotychczas wypróżnienia, a nawet biegunki,
- uczucie gorąca,
- zwiększona potliwość,
- większa wilgotność skóry, która jest także ciepła i gładka,
- wypadanie włosów,
- zły stan paznokci,
- łzawienie, pieczenie, wytrzeszcz oczu (w zaawansowanych przypadkach problemy ze wzrokiem - charakterystyczne dla choroby Gravesa-Basedowa).
Przyczyny nadczynności tarczycy
Do najczęstszych przyczyn nadczynności tarczycy zalicza się:
- chorobę Gravesa-Basedowa,
- wole guzkowe nadczynne,
- guzek autonomicznego tarczycy,
- zapalenia tarczycy,
- nadmierną podaż jodu (leki, jodowe kontrastowe środki radiologiczne),
- przyjmowanie zbyt dużych dawek hormonów w trakcie leczenia niedoczynności tarczyc.
Nadczynność tarczycy – rodzaje
Nadczynność tarczycy może podzielić w zależności od stopnia nasilenia choroby na:
- Subkliniczną – charakteryzująca się prawidłowym stężeniem wolnych hormonów tarczycy (fT3 i fT4), ale obniżonym stężeniem TSH. Objawy w przypadku subklinicznej niedoczynności tarczycy mogą nie występować lub być słabo wyrażone,
- Jawną (pierwotną) – charakteryzująca się podwyższonym stężeniem wolnych hormonów tarczycy (fT3 i fT4) oraz obniżonym stężeniem TSH. Objawy klinicznie są wyraźne zaznaczone, a w skrajnych przypadkach, po zadziałaniu dodatkowego czynnika wyzwalającego, może rozwinąć się zagrażający życiu stan zwanym przełomem hipermetabolicznym.
Diagnostyka nadczynności tarczycy
W przypadku podejrzenia nadczynności tarczycy należy w pierwszej kolejności wykonać badanie TSH, najlepiej równocześnie z fT3 i fT4.
Po potwierdzeniu zaburzeń w oznaczanych parametrach celem diagnostyki przyczyny tego stanu należy wykonać USG tarczycy, oznaczenie poziomu przeciwciał TRAb (+/- anty-TPO, anty-TG) oraz rozważyć wskazania do wykonania scyntygrafii tarczycy.
W przypadku podejrzenia zapalenia tarczycy dodatkowo należy wykonać morfologię krwi oraz CRP.
Kup interpretację swojego wyniku badania
Otrzymałeś nieprawidłowy wynik badania laboratoryjnego i potrzebujesz jego interpretacji? Teraz dzięki BloodLab możesz szybko uzyskać jego interpretację online.
