Rzadkie nowotwory krwi

Największą grupę chorujących na mielofibrozę stanowią osoby starsze. Mediana wieku dotkniętych tym nowotworem wynosi 65 lat. Choroba prowadzi do włóknienia szpiku kostnego, przez co stopniowo traci on zdolność do spełniania swoich funkcji, m.in. produkcji komórek krwi. Nie wiadomo, jaka jest przyczyna zachorowania na tę chorobę. U średnio połowy pacjentów z mielofibrozą stwierdza się mutację genu kinazy tyrozynowej JAK2.

Pacjenci mają często powiększoną śledzionę, co powoduje zwiększenie obwodu pasa, a do tego obniża się ich masa ciała. W połączeniu daje to charakterystyczny wygląd „kasztanowego ludzika”.

Zalicza się do tych schorzeń, które zazwyczaj zostają wykryte przypadkowo, np. za sprawą wykonywania kontrolnej morfologii. Większość chorujących na przewlekłą białaczkę szpikową ma niespecyficzne objawy o małym nasileniu, takie jak gorsze samopoczucie, większa męczliwość czy niższa tolerancja wysiłku fizycznego.

Na przewlekłą białaczkę szpikową można zachorować w każdym wieku, choć szczyt zachorowań określa się na czas między 40 a 60 rokiem życia. Jeśli przewlekła białaczka szpikowa jest odpowiednio leczona, pacjenci mogą żyć równie długo, co osoby zdrowe. 

Są to rzadkie nowotwory układu chłonnego, wywodzące się z limfocytów T lub B. Do tych najlepiej poznanych zalicza się ziarniniaka grzybiastego i zespół Sezary’ego. Na skórze chorego pojawiają się zmiany rumieniowe i naciekowe oraz grudki. Ich nasilenie zależy od konkretnego przypadku, ale także fazy choroby. 
Pierwotne chłoniaki skóry częściej występują u mężczyzn, zwykle w wieku ok. 40-60 lat. Zwłaszcza początkowe, niespecyficzne objawy choroby w postaci wykwitów czy swędzących plam, mogą sugerować problem dermatologiczny, a nie ten związany z układem chłonnym. Chłoniaki skóry zalicza się do chorób o przewlekłym, wieloletnim przebiegu.

Nazwa tego rzadkiego nowotworu pochodzi od komórek tucznych, czyli mastocytów, których nadmiar wiąże się z powstaniem specyficznych plam na skórze. Zdarza się jednak, że mastocytoza dotyczy narządów wewnętrznych, czego nie da się zauważyć bez wykonania odpowiednich badań. Jednym z takich pomocnych testów na etapie diagnostyki jest morfologia krwi, ponieważ mastocyty są jednym z rodzajów białych krwinek.
Charakterystycznym objawem w skórnej postaci choroby jest występowanie tzw. objawu Dariera. Guzki lub pęcherze pod wpływem drażnienia skóry (potarcia) stają się zaczerwienione, pojawia się także obrzęk.