Czym jest anizocytoza, jak ją diagnozujemy i leczymy?

Anizocytoza jest stanem, kiedy we krwi obwodowej krążą krwinki o zróżnicowanej wielkości. Anizocytoza sama w sobie nie jest chorobą, natomiast może być jej objawem i świadczyć o występujących w organizmie nieprawidłowościach.
Najczęściej o anizocytozie mówi się w przypadku krwinek czerwonych (erytrocytów), ale możemy mieć do czynienia także z anizocytozą płytek krwi.

Aby stwierdzić anizocytozę, konieczne jest wykonanie nie tylko samej morfologii, ale także badania mikroskopowego rozmazu krwi (tzw. morfologia z rozmazem). W obrazie widoczne będą krwinki o różnej wielkości, co pozwala stwierdzić występowanie anizocytozy. Te zbyt małe nazywane są wówczas mikrocytami, a zbyt duże – makrocytami lub megalocytami.
Na występowanie anizocytozy wskazywać mogą także odstające od wartości prawidłowych wskaźniki widoczne w wyniku morfologii: RDW (dla krwinek czerwonych) oraz PDW (dla płytek krwi).

W przypadku stwierdzenia anizocytozy konieczne jest ustalenie przyczyn takiego stanu, a tych może być wiele. Częstym powodem występowania anizocytozy jest niedokrwistość z niedoboru żelaza. Anizocytoza pojawia się także w przypadku:

• niedokrwistości z niedoboru witaminy B12 - zwiększone ryzyko deficytów mają osoby na dietach w pełni roślinnych, które nie suplementują witaminy B12, kobiety w ciąży oraz karmiące piersią, dzieci w okresie intensywnego wzrostu,  
• anemii z niedoboru kwasu foliowego,   
• niedożywienia,   
• chorób krwi, np. talasemii (nazywanej też  niedokrwistością tarczowatokrwinkową).

Koniecznie skonsultuj swoje wyniki ze specjalistą, który na podstawie wywiadu oraz ewentualnych dodatkowych badań, pomoże ustalić przyczynę wystąpienia anizocytozy. Dzięki temu możliwe będzie także ustalenie właściwego planu leczenia, który wyeliminuje źródło problemu (np. pozwoli uzupełnić deficyty konkretnego składnika).